waldorfski sposób kształcenia
„Wiem, że zrozumiem cały świat, wiem po co się uczę!”
I. Jak uczymy:
- Nauczamy przez doświadczanie i przeżywanie nauczanych treści, w procesie nauczania angażujemy zmysły dziecka i rozwijamy żywą pamięć
- Stawiamy na interdyscyplinarny (zintegrowany) charakter edukacji i przenikanie się, treści przedmiotowych
- Dbamy o zachowanie równowagi pomiędzy elementami do zapamiętania a kreatywnością dziecka.
II. Nasza codzienność oparta jest o rytm.
- Rytm jest bardzo ważny. Według pedagogiki waldorfskiej to kluczowe narzędzie wspierające rozwój i możliwości dziecka. Począwszy od lekcji głównej, struktury dnia, układu cykli aż po cały rok szkolny w każdej klasie panuje określony rytm.
III. Lekcja główna
- Każdy dzień w szkole rozpoczyna się od lekcji głównej. To dwugodzinne zajęcia, podczas których realizowane są przedmioty ogólnokształcące.
- Podczas lekcji głównej nauczyciel prowadzi zajęcia maksymalnie je urozmaicając – muzyką, zajęciami artystycznymi, ćwiczeniami rytmicznymi czy opowieściami. Wszystko po to, by uczniom łatwiej było przyswoić nowe informacje. Lekcję główną można podzielić na trzy istotne etapy. Są to:
- część rytmiczna, podczas której dziecko za pomocą ćwiczeń rytmicznych, ćwiczeń na koncentrację, recytacji, muzyki czy swobodnej rozmowy ma zostać przygotowane do dnia pracy oraz odświeżyć sobie podstawową wiedzę z zakresu matematyki i języka ojczystego.
- część merytoryczna, podczas której przypominana jest wiedza zdobyta wcześniej i wprowadzane są nowe treści programowe.
- część narracyjna, która jest swoistego rodzaju klamrą spinającą całość zajęć, podsumowaniem lekcji, edukacją do wartości i zachowań społecznych.
IV. Treść lekcji głównej związana jest z cyklem, w którym aktualanie znajduje się klasa.
- Cykl zajęć tematycznych trwa od dwóch do czterech tygodni. Przykładowe cykle to: „geografia Europy”, „Starożytna Grecja”, „Botanika”, czy „Optyka”.
- Ułożenie treści nauczania w cykle pomaga uczniom dogłębnie poznać i zrozumieć nowy materiał.
- Każdy cykl przemyślaną przez nauczyciela klasowego całością.
- Klasa pracuje w trakcie lekcji głównych bardzo intensywnie, poznając nowe zagadnienia i rozpatrując je pod każdym możliwym względem. Wiedza staje się czymś żywym – zdobytym nie tylko w procesie myślowym, ale też doświadczonym.
- Pedagogika waldorfska nie traktuje wiedzy jako zbioru oderwanych od siebie faktów – wiedza zawsze pojawia się w odniesieniu do zrozumiałego przez dziecko kontekstu.
V. Jak realizujemy treści ogólnokształcące:
- Przedmiotów ogólnokształcących (takich język polski, matematyka, przedmioty przyrodnicze) każdego dnia uczymy na dwugodzinnej lekcji głównej w kilkutygodniowych cyklach.
- Po lekcji głównej klasa ma kolejne zajęcia tym razem 45 minutowe – artystyczne, rzemieślnicze, językowe, dodatkowe ćwiczenia z polskiego i matematyki.
- Wszystkie przedmioty ogólnokształcące prowadzi w klasach od pierwszej do szóstej ten sam nauczyciel klasowy, a w klasach starszych nauczyciele przedmiotowi.
- W planowaniu pracy uwzględniamy rytm lekcji, dnia, tygodnia, roku.
- Podstawę programową i cele w niej zawarte realizujemy nie wg podręczników, a w oparciu o program waldorfski oraz koncepcje nieustająco kształcącego się nauczyciela.
- Dzieci prowadzą zeszyty przedmiotowe w formacie A4+, które szkoła zapewnia.
- Postępy w nauce dokumentujemy ocenami opisowymi przez cały okres szkoły podstawowej w klasach 6 do 8 oraz w gimnazjum wystawiamy również oceny cyfrowe.
VI. Jak realizujemy przedmioty artystyczne:
W szkole waldorfskiej dzieci malują, muzykują, rzeźbią. Nie chodzi tu jednak o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami! Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.
Przedmioty artystyczne traktujemy równoważne do przedmiotów ogólnokształcących, w związku z tym stanowią stały element w tygodniowym planie lekcji. Należą do nich:
Muzyka, gra na instrumentach i chór.
W szkołach waldorfskich muzykę słychać każdego dnia. Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie odgrywa w pedagogice waldorfskiej szczególną rolę: pozwala zrozumieć różne emocje, rozwija kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze a także uczy współpracy w grupie. Od pierwszej klasy dzieci uczą się grać na różnych, prostych instrumentach. Od drugiej mogą rozpocząć naukę gry na wybranym instrumencie dętym, a potem dołączyć do szkolnej orkiestry.
Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie, w pedagogice waldorfskiej odgrywa rolę szczególną: wpływa na kształtowanie postaw emocjonalnych dzieci, rozwija ich kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze, a także uczy ważnej umiejętności współpracy w grupie.
Metoda nauki gry na instrumencie stosowana w szkole (nie będącej szkołą muzyczną!) jest unikalna i innowacyjna: dzieci w pierwszym etapie nauki poznają dźwięki dzięki specjalnemu systemowi gestów stosowanemu przez nauczyciela, co pozwala im na swobodniejsze poruszanie się w świecie muzyki i wyzwala samodzielność w kształtowaniu melodii; dopiero w kolejnym etapie dzieci poznają zapis nutowy.
Od I klasy dzieci uczą się grać na fletach pentatonicznych, dzwonkach pentatonicznych, lirze dziecięcej oraz instrumentach perkusyjnych - instrumentarium C. Orff'a.
Od II klasy dzieci grają na fletach sopranowych, dzwonkach chromatycznych, dzwonach ręcznych i instrumentach perkusyjnych.
Również od II klasy dzieci mogą rozpocząć naukę gry na dowolnym instrumencie dętym, a od III klasy oprócz zajęć indywidualnych dzieci grają w szkolnej orkiestrze dętej.
- Eurytmia, czyli sztuka ruchu. W odróżnieniu od ruchów gimnastycznych, pantomimicznych lub tanecznych, które mogą być całkowicie swobodnie aranżowane, w eurytmii dla każdej litery i każdego dźwięku istnieje określony ruch.
- Malowanie, rysunek i prace ręczne. W szkole waldorfskiej dzieci rysują, malują, dziergają, rzeźbią, szyją, budują itd. Nie chodzi tu jedynie o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami. Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.
- Poza tym organizujemy występy, koncerty, pokazy eurytmiczne i teatralne, wystawy prac – w szkole i poza nią pokazując to, co na codzień robimy.
VII. Jak dbamy o aktywność fizyczną:
- Prowadzimy zajęcia ogólnorozwojowe, naukę różnorodnych gier i zabaw ruchowych w sali do ćwiczeń.
- Popularyzujemy podejmowanie samodzielnej aktywności fizycznej i samodoskonalenia.
- Rozwijamy wszystkie cechy motoryki poprzez ćwiczenia gimnastyczne i elementy samoobrony.
- Dbamy o kondycję i nie boimy się podejmować wysiłku fizycznego.
- Dodatkowo oferujemy na całoroczną naukę pływania na różnych poziomach (dodatkowa opłata).
- Organizujemy rajdy piesze i rowerowe, wyjazdy rodzinne na narty biegowe.
VIII. Jak uczymy języków obcych:
- Prowadzimy naukę dwóch języków obcych od pierwszej klasy, w tym języka angielskiego.
- Do trzeciej klasy języków uczymy głównie poprzez zabawę.
IX. Jak uczymy informatyki:
Pilnujemy by dzieci zanim poznają świat wirtualny poznały ten rzeczywisty, który mogą zobaczyć, poczuć, dotknąć. Ważne jest też, by rozwinęły swoje społeczne i twórcze umiejętności. Od rzeczywistości wirtualnej nie da się uciec – chcemy by nasi uczniowie byli do niej przygotowani, by wiedzieli, że to tylko element codzienności.
- Stronimy od wszelkich mediów szczególnie w klasach młodszych.
- Odraczamy nauczanie informatyki – wprowadzamy ją w klasie piątej, w pełni realizując podstawę programową.
X. Ocenianie opisowe jako istotny element edukacji przez cały okres nauki.
- Nauczyciel klasowy jest z dziećmi każdego dnia. Obserwuje ich postępy w nauce, pomaga przejść przez trudności, wie, na jakim etapie rozwoju znajdują się poszczególni uczniowie. Właśnie dlatego nauczyciele są w stanie dostosować wymagania do możliwości dziecka, pomóc mu się rozwijać w odpowiednim dla niego tempie. Efektem obserwacji są oceny opisowe z każdego przedmiotu.
- W trakcie nauczania nie stosuje się ocen cyfrowych i nie ma drugoroczności. Celem nauki nie jest przecież selekcja i rywalizacja – chyba, że jest to rywalizacja z samym sobą, dążenie do samodoskonalenia i pokonywania własnych słabości.
- Wierzymy, że takie podejście daje dzieciom poczucie własnej wartości, bezpieczeństwo i przekonanie o przynależności do społeczności.
waldorfski sposób kształcenia
„Wiem, że zrozumiem cały świat, wiem po co się uczę!”
I. Jak uczymy:
- Nauczamy przez doświadczanie i przeżywanie nauczanych treści, w procesie nauczania angażujemy zmysły dziecka i rozwijamy żywą pamięć
- Stawiamy na interdyscyplinarny (zintegrowany) charakter edukacji i przenikanie się, treści przedmiotowych
- Dbamy o zachowanie równowagi pomiędzy elementami do zapamiętania a kreatywnością dziecka.
II. Nasza codzienność oparta jest o rytm.
- Rytm jest bardzo ważny. Według pedagogiki waldorfskiej to kluczowe narzędzie wspierające rozwój i możliwości dziecka. Począwszy od lekcji głównej, struktury dnia, układu cykli aż po cały rok szkolny w każdej klasie panuje określony rytm.
III. Lekcja główna
- Każdy dzień w szkole rozpoczyna się od lekcji głównej. To dwugodzinne zajęcia, podczas których realizowane są przedmioty ogólnokształcące.
- Podczas lekcji głównej nauczyciel prowadzi zajęcia maksymalnie je urozmaicając – muzyką, zajęciami artystycznymi, ćwiczeniami rytmicznymi czy opowieściami. Wszystko po to, by uczniom łatwiej było przyswoić nowe informacje. Lekcję główną można podzielić na trzy istotne etapy. Są to:
- część rytmiczna, podczas której dziecko za pomocą ćwiczeń rytmicznych, ćwiczeń na koncentrację, recytacji, muzyki czy swobodnej rozmowy ma zostać przygotowane do dnia pracy oraz odświeżyć sobie podstawową wiedzę z zakresu matematyki i języka ojczystego.
- część merytoryczna, podczas której przypominana jest wiedza zdobyta wcześniej i wprowadzane są nowe treści programowe.
- część narracyjna, która jest swoistego rodzaju klamrą spinającą całość zajęć, podsumowaniem lekcji, edukacją do wartości i zachowań społecznych.
IV. Treść lekcji głównej związana jest z cyklem, w którym aktualanie znajduje się klasa.
- Cykl zajęć tematycznych trwa od dwóch do czterech tygodni. Przykładowe cykle to: „geografia Europy”, „Starożytna Grecja”, „Botanika”, czy „Optyka”.
- Ułożenie treści nauczania w cykle pomaga uczniom dogłębnie poznać i zrozumieć nowy materiał.
- Każdy cykl przemyślaną przez nauczyciela klasowego całością.
- Klasa pracuje w trakcie lekcji głównych bardzo intensywnie, poznając nowe zagadnienia i rozpatrując je pod każdym możliwym względem. Wiedza staje się czymś żywym – zdobytym nie tylko w procesie myślowym, ale też doświadczonym.
- Pedagogika waldorfska nie traktuje wiedzy jako zbioru oderwanych od siebie faktów – wiedza zawsze pojawia się w odniesieniu do zrozumiałego przez dziecko kontekstu.
V. Jak realizujemy treści ogólnokształcące:
- Przedmiotów ogólnokształcących (takich język polski, matematyka, przedmioty przyrodnicze) każdego dnia uczymy na dwugodzinnej lekcji głównej w kilkutygodniowych cyklach.
- Po lekcji głównej klasa ma kolejne zajęcia tym razem 45 minutowe – artystyczne, rzemieślnicze, językowe, dodatkowe ćwiczenia z polskiego i matematyki.
- Wszystkie przedmioty ogólnokształcące prowadzi w klasach od pierwszej do szóstej ten sam nauczyciel klasowy, a w klasach starszych nauczyciele przedmiotowi.
- W planowaniu pracy uwzględniamy rytm lekcji, dnia, tygodnia, roku.
- Podstawę programową i cele w niej zawarte realizujemy nie wg podręczników, a w oparciu o program waldorfski oraz koncepcje nieustająco kształcącego się nauczyciela.
- Dzieci prowadzą zeszyty przedmiotowe w formacie A4+, które szkoła zapewnia.
- Postępy w nauce dokumentujemy ocenami opisowymi przez cały okres szkoły podstawowej w klasach 6 do 8 oraz w gimnazjum wystawiamy również oceny cyfrowe.
VI. Jak realizujemy przedmioty artystyczne:
W szkole waldorfskiej dzieci malują, muzykują, rzeźbią. Nie chodzi tu jednak o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami! Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.
Przedmioty artystyczne traktujemy równoważne do przedmiotów ogólnokształcących, w związku z tym stanowią stały element w tygodniowym planie lekcji. Należą do nich:
Muzyka, gra na instrumentach i chór.
W szkołach waldorfskich muzykę słychać każdego dnia. Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie odgrywa w pedagogice waldorfskiej szczególną rolę: pozwala zrozumieć różne emocje, rozwija kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze a także uczy współpracy w grupie. Od pierwszej klasy dzieci uczą się grać na różnych, prostych instrumentach. Od drugiej mogą rozpocząć naukę gry na wybranym instrumencie dętym, a potem dołączyć do szkolnej orkiestry.
Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie, w pedagogice waldorfskiej odgrywa rolę szczególną: wpływa na kształtowanie postaw emocjonalnych dzieci, rozwija ich kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze, a także uczy ważnej umiejętności współpracy w grupie.
Metoda nauki gry na instrumencie stosowana w szkole (nie będącej szkołą muzyczną!) jest unikalna i innowacyjna: dzieci w pierwszym etapie nauki poznają dźwięki dzięki specjalnemu systemowi gestów stosowanemu przez nauczyciela, co pozwala im na swobodniejsze poruszanie się w świecie muzyki i wyzwala samodzielność w kształtowaniu melodii; dopiero w kolejnym etapie dzieci poznają zapis nutowy.
Od I klasy dzieci uczą się grać na fletach pentatonicznych, dzwonkach pentatonicznych, lirze dziecięcej oraz instrumentach perkusyjnych - instrumentarium C. Orff'a.
Od II klasy dzieci grają na fletach sopranowych, dzwonkach chromatycznych, dzwonach ręcznych i instrumentach perkusyjnych.
Również od II klasy dzieci mogą rozpocząć naukę gry na dowolnym instrumencie dętym, a od III klasy oprócz zajęć indywidualnych dzieci grają w szkolnej orkiestrze dętej.
- Eurytmia, czyli sztuka ruchu. W odróżnieniu od ruchów gimnastycznych, pantomimicznych lub tanecznych, które mogą być całkowicie swobodnie aranżowane, w eurytmii dla każdej litery i każdego dźwięku istnieje określony ruch.
- Malowanie, rysunek i prace ręczne. W szkole waldorfskiej dzieci rysują, malują, dziergają, rzeźbią, szyją, budują itd. Nie chodzi tu jedynie o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami. Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.
- Poza tym organizujemy występy, koncerty, pokazy eurytmiczne i teatralne, wystawy prac – w szkole i poza nią pokazując to, co na codzień robimy.
VII. Jak dbamy o aktywność fizyczną:
- Prowadzimy zajęcia ogólnorozwojowe, naukę różnorodnych gier i zabaw ruchowych w sali do ćwiczeń.
- Popularyzujemy podejmowanie samodzielnej aktywności fizycznej i samodoskonalenia.
- Rozwijamy wszystkie cechy motoryki poprzez ćwiczenia gimnastyczne i elementy samoobrony.
- Dbamy o kondycję i nie boimy się podejmować wysiłku fizycznego.
- Dodatkowo oferujemy na całoroczną naukę pływania na różnych poziomach (dodatkowa opłata).
- Organizujemy rajdy piesze i rowerowe, wyjazdy rodzinne na narty biegowe.
VIII. Jak uczymy języków obcych:
- Prowadzimy naukę dwóch języków obcych od pierwszej klasy, w tym języka angielskiego.
- Do trzeciej klasy języków uczymy głównie poprzez zabawę.
IX. Jak uczymy informatyki:
Pilnujemy by dzieci zanim poznają świat wirtualny poznały ten rzeczywisty, który mogą zobaczyć, poczuć, dotknąć. Ważne jest też, by rozwinęły swoje społeczne i twórcze umiejętności. Od rzeczywistości wirtualnej nie da się uciec – chcemy by nasi uczniowie byli do niej przygotowani, by wiedzieli, że to tylko element codzienności.
- Stronimy od wszelkich mediów szczególnie w klasach młodszych.
- Odraczamy nauczanie informatyki – wprowadzamy ją w klasie piątej, w pełni realizując podstawę programową.
X. Ocenianie opisowe jako istotny element edukacji przez cały okres nauki.
- Nauczyciel klasowy jest z dziećmi każdego dnia. Obserwuje ich postępy w nauce, pomaga przejść przez trudności, wie, na jakim etapie rozwoju znajdują się poszczególni uczniowie. Właśnie dlatego nauczyciele są w stanie dostosować wymagania do możliwości dziecka, pomóc mu się rozwijać w odpowiednim dla niego tempie. Efektem obserwacji są oceny opisowe z każdego przedmiotu.
- W trakcie nauczania nie stosuje się ocen cyfrowych i nie ma drugoroczności. Celem nauki nie jest przecież selekcja i rywalizacja – chyba, że jest to rywalizacja z samym sobą, dążenie do samodoskonalenia i pokonywania własnych słabości.
- Wierzymy, że takie podejście daje dzieciom poczucie własnej wartości, bezpieczeństwo i przekonanie o przynależności do społeczności.