waldorfski sposób kształcenia

„Wiem, że zrozumiem cały świat, wiem po co się uczę!”

   I.  Jak uczymy:

1. Nauczamy przez doświadczanie i przeżywanie nauczanych treści, w procesie nauczania angażujemy zmysły dziecka i rozwijamy żywą pamięć
2. Stawiamy na interdyscyplinarny (zintegrowany) charakter edukacji i przenikanie się, treści przedmiotowych
3. Dbamy o zachowanie równowagi pomiędzy elementami do zapamiętania a kreatywnością dziecka.

   II.  Nasza codzienność oparta jest o rytm.

1. Rytm jest bardzo ważny. Według pedagogiki waldorfskiej to kluczowe narzędzie wspierające rozwój i możliwości dziecka. Począwszy od lekcji głównej, struktury dnia, układu cykli aż po cały rok szkolny w każdej klasie panuje określony rytm.

  III.  Lekcja główna

1. Każdy dzień w szkole rozpoczyna się od lekcji głównej. To dwugodzinne zajęcia, podczas których realizowane są przedmioty ogólnokształcące.
2. Podczas lekcji głównej nauczyciel prowadzi zajęcia maksymalnie je urozmaicając – muzyką, zajęciami artystycznymi, ćwiczeniami rytmicznymi czy opowieściami. Wszystko po to, by uczniom łatwiej było przyswoić nowe informacje. Lekcję główną można podzielić na trzy istotne etapy. Są to:

1. 1. część rytmiczna, podczas której dziecko za pomocą ćwiczeń rytmicznych, ćwiczeń na koncentrację, recytacji, muzyki czy swobodnej rozmowy ma zostać przygotowane do dnia pracy oraz odświeżyć sobie podstawową wiedzę z zakresu matematyki i języka ojczystego.
   2. część merytoryczna, podczas której przypominana jest wiedza zdobyta wcześniej i wprowadzane są nowe treści programowe.
   3. część narracyjna, która jest swoistego rodzaju klamrą spinającą całość zajęć, podsumowaniem lekcji, edukacją do wartości i zachowań społecznych.

  IV.  Treść lekcji głównej związana jest z cyklem, w którym aktualanie znajduje się klasa.

1. Cykl zajęć tematycznych trwa od dwóch do czterech tygodni. Przykładowe cykle to: „geografia Europy”, „Starożytna Grecja”, „Botanika”, czy „Optyka”.
2. Ułożenie treści nauczania w cykle pomaga uczniom dogłębnie poznać i zrozumieć nowy materiał.
3. Każdy cykl przemyślaną przez nauczyciela klasowego całością.
4. Klasa pracuje w trakcie lekcji głównych bardzo intensywnie, poznając nowe zagadnienia i rozpatrując je pod każdym możliwym względem. Wiedza staje się czymś żywym – zdobytym nie tylko w procesie myślowym, ale też doświadczonym.
5. Pedagogika waldorfska nie traktuje wiedzy jako zbioru oderwanych od siebie faktów – wiedza zawsze pojawia się w odniesieniu do zrozumiałego przez dziecko kontekstu.

   V.  Jak realizujemy treści ogólnokształcące:

1. Przedmiotów ogólnokształcących (takich język polski, matematyka, przedmioty przyrodnicze) każdego dnia uczymy na dwugodzinnej lekcji głównej w kilkutygodniowych cyklach.
2. Po lekcji głównej klasa ma kolejne zajęcia tym razem 45 minutowe – artystyczne, rzemieślnicze, językowe, dodatkowe ćwiczenia z polskiego i matematyki.
3. Wszystkie przedmioty ogólnokształcące prowadzi w klasach od pierwszej do szóstej ten sam nauczyciel klasowy, a w klasach starszych nauczyciele przedmiotowi.
4. W planowaniu pracy uwzględniamy rytm lekcji, dnia, tygodnia, roku.
5. Podstawę programową i cele w niej zawarte realizujemy nie wg podręczników, a w oparciu o program waldorfski oraz koncepcje nieustająco kształcącego się nauczyciela.
6. Dzieci prowadzą zeszyty przedmiotowe w formacie A4+, które szkoła zapewnia.
7. Postępy w nauce dokumentujemy ocenami opisowymi przez cały okres szkoły podstawowej w klasach 6 do 8 oraz w gimnazjum wystawiamy również oceny cyfrowe.

   VI.  Jak realizujemy przedmioty artystyczne:

W szkole waldorfskiej dzieci malują, muzykują, rzeźbią. Nie chodzi tu jednak o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami! Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.

Przedmioty artystyczne traktujemy równoważne do przedmiotów ogólnokształcących, w związku z tym stanowią stały element w tygodniowym planie lekcji. Należą do nich:

  Muzyka, gra na instrumentach i chór.

   W szkołach waldorfskich muzykę słychać każdego dnia. Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie odgrywa w pedagogice waldorfskiej szczególną rolę: pozwala zrozumieć różne emocje, rozwija kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze a także uczy współpracy w grupie. Od pierwszej klasy dzieci uczą się grać na różnych, prostych instrumentach. Od drugiej mogą rozpocząć naukę gry na wybranym instrumencie dętym, a potem dołączyć do szkolnej orkiestry.

   Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie, w pedagogice waldorfskiej odgrywa rolę szczególną: wpływa na kształtowanie postaw emocjonalnych dzieci, rozwija ich kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze, a także uczy ważnej umiejętności współpracy w grupie.
   Metoda nauki gry na instrumencie stosowana w szkole (nie będącej szkołą muzyczną!) jest unikalna i innowacyjna: dzieci w pierwszym etapie nauki poznają dźwięki dzięki specjalnemu systemowi gestów stosowanemu przez nauczyciela, co pozwala im na swobodniejsze poruszanie się w świecie muzyki i wyzwala samodzielność w kształtowaniu melodii; dopiero w kolejnym etapie dzieci poznają zapis nutowy.
   Od I klasy dzieci uczą się grać na fletach pentatonicznych, dzwonkach pentatonicznych, lirze dziecięcej oraz instrumentach perkusyjnych – instrumentarium C. Orff’a.
   Od II klasy dzieci grają na fletach sopranowych, dzwonkach chromatycznych, dzwonach ręcznych i instrumentach perkusyjnych.
   Również od II klasy dzieci mogą rozpocząć naukę gry na dowolnym instrumencie dętym, a od III klasy oprócz zajęć indywidualnych dzieci grają w szkolnej orkiestrze dętej.

1. Eurytmia, czyli sztuka ruchu. W odróżnieniu od ruchów gimnastycznych, pantomimicznych lub tanecznych, które mogą być całkowicie swobodnie aranżowane, w eurytmii dla każdej litery i każdego dźwięku istnieje określony ruch.  
2. Malowanie, rysunek i prace ręczne. W szkole waldorfskiej dzieci rysują, malują, dziergają, rzeźbią, szyją, budują itd. Nie chodzi tu jedynie o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami. Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.
3. Poza tym organizujemy występy, koncerty, pokazy eurytmiczne i teatralne, wystawy prac – w szkole i poza nią pokazując to, co na codzień robimy.

VII.  Jak dbamy o aktywność fizyczną:

1. Prowadzimy zajęcia ogólnorozwojowe, naukę różnorodnych gier i zabaw ruchowych w sali do ćwiczeń.
2. Popularyzujemy podejmowanie samodzielnej aktywności fizycznej i samodoskonalenia.
3. Rozwijamy wszystkie cechy motoryki poprzez ćwiczenia gimnastyczne i elementy samoobrony.
4. Dbamy o kondycję i nie boimy się podejmować wysiłku fizycznego.
5. Dodatkowo oferujemy na całoroczną naukę pływania na różnych poziomach (dodatkowa opłata).
6. Organizujemy rajdy piesze i rowerowe, wyjazdy rodzinne na narty biegowe.

   VIII.  Jak uczymy języków obcych:

1. Prowadzimy naukę dwóch języków obcych od pierwszej klasy, w tym języka angielskiego.
2. Do trzeciej klasy języków uczymy głównie poprzez zabawę.

  IX.  Jak uczymy informatyki:

Pilnujemy by dzieci zanim poznają świat wirtualny poznały ten rzeczywisty, który mogą zobaczyć, poczuć, dotknąć. Ważne jest też, by rozwinęły swoje społeczne i twórcze umiejętności. Od rzeczywistości wirtualnej nie da się uciec – chcemy by nasi uczniowie byli do niej przygotowani, by wiedzieli, że to tylko element codzienności.

1. Stronimy od wszelkich mediów szczególnie w klasach młodszych.
2. Odraczamy nauczanie informatyki – wprowadzamy ją w klasie piątej, w pełni realizując podstawę programową.

   X.  Ocenianie opisowe jako istotny element edukacji przez cały okres nauki.

1. Nauczyciel klasowy jest z dziećmi każdego dnia. Obserwuje ich postępy w nauce, pomaga przejść przez trudności, wie, na jakim etapie rozwoju znajdują się poszczególni uczniowie. Właśnie dlatego nauczyciele są w stanie dostosować wymagania do możliwości dziecka, pomóc mu się rozwijać w odpowiednim dla niego tempie. Efektem obserwacji są oceny opisowe z każdego przedmiotu.
2. W trakcie nauczania nie stosuje się ocen cyfrowych i nie ma drugoroczności. Celem nauki nie jest przecież selekcja i rywalizacja – chyba, że jest to rywalizacja z samym sobą, dążenie do samodoskonalenia i pokonywania własnych słabości.
3. Wierzymy, że takie podejście daje dzieciom poczucie własnej wartości, bezpieczeństwo i przekonanie o przynależności do społeczności.

 

 waldorfski sposób kształcenia

„Wiem, że zrozumiem cały świat, wiem po co się uczę!”

   I.  Jak uczymy:

1. Nauczamy przez doświadczanie i przeżywanie nauczanych treści, w procesie nauczania angażujemy zmysły dziecka i rozwijamy żywą pamięć
2. Stawiamy na interdyscyplinarny (zintegrowany) charakter edukacji i przenikanie się, treści przedmiotowych
3. Dbamy o zachowanie równowagi pomiędzy elementami do zapamiętania a kreatywnością dziecka.

   II.  Nasza codzienność oparta jest o rytm.

1. Rytm jest bardzo ważny. Według pedagogiki waldorfskiej to kluczowe narzędzie wspierające rozwój i możliwości dziecka. Począwszy od lekcji głównej, struktury dnia, układu cykli aż po cały rok szkolny w każdej klasie panuje określony rytm.

  III.  Lekcja główna

1. Każdy dzień w szkole rozpoczyna się od lekcji głównej. To dwugodzinne zajęcia, podczas których realizowane są przedmioty ogólnokształcące.
2. Podczas lekcji głównej nauczyciel prowadzi zajęcia maksymalnie je urozmaicając – muzyką, zajęciami artystycznymi, ćwiczeniami rytmicznymi czy opowieściami. Wszystko po to, by uczniom łatwiej było przyswoić nowe informacje. Lekcję główną można podzielić na trzy istotne etapy. Są to:

1. 1. część rytmiczna, podczas której dziecko za pomocą ćwiczeń rytmicznych, ćwiczeń na koncentrację, recytacji, muzyki czy swobodnej rozmowy ma zostać przygotowane do dnia pracy oraz odświeżyć sobie podstawową wiedzę z zakresu matematyki i języka ojczystego.
   2. część merytoryczna, podczas której przypominana jest wiedza zdobyta wcześniej i wprowadzane są nowe treści programowe.
   3. część narracyjna, która jest swoistego rodzaju klamrą spinającą całość zajęć, podsumowaniem lekcji, edukacją do wartości i zachowań społecznych.

  IV.  Treść lekcji głównej związana jest z cyklem, w którym aktualanie znajduje się klasa.

1. Cykl zajęć tematycznych trwa od dwóch do czterech tygodni. Przykładowe cykle to: „geografia Europy”, „Starożytna Grecja”, „Botanika”, czy „Optyka”.
2. Ułożenie treści nauczania w cykle pomaga uczniom dogłębnie poznać i zrozumieć nowy materiał.
3. Każdy cykl przemyślaną przez nauczyciela klasowego całością.
4. Klasa pracuje w trakcie lekcji głównych bardzo intensywnie, poznając nowe zagadnienia i rozpatrując je pod każdym możliwym względem. Wiedza staje się czymś żywym – zdobytym nie tylko w procesie myślowym, ale też doświadczonym.
5. Pedagogika waldorfska nie traktuje wiedzy jako zbioru oderwanych od siebie faktów – wiedza zawsze pojawia się w odniesieniu do zrozumiałego przez dziecko kontekstu.

   V.  Jak realizujemy treści ogólnokształcące:

1. Przedmiotów ogólnokształcących (takich język polski, matematyka, przedmioty przyrodnicze) każdego dnia uczymy na dwugodzinnej lekcji głównej w kilkutygodniowych cyklach.
2. Po lekcji głównej klasa ma kolejne zajęcia tym razem 45 minutowe – artystyczne, rzemieślnicze, językowe, dodatkowe ćwiczenia z polskiego i matematyki.
3. Wszystkie przedmioty ogólnokształcące prowadzi w klasach od pierwszej do szóstej ten sam nauczyciel klasowy, a w klasach starszych nauczyciele przedmiotowi.
4. W planowaniu pracy uwzględniamy rytm lekcji, dnia, tygodnia, roku.
5. Podstawę programową i cele w niej zawarte realizujemy nie wg podręczników, a w oparciu o program waldorfski oraz koncepcje nieustająco kształcącego się nauczyciela.
6. Dzieci prowadzą zeszyty przedmiotowe w formacie A4+, które szkoła zapewnia.
7. Postępy w nauce dokumentujemy ocenami opisowymi przez cały okres szkoły podstawowej w klasach 6 do 8 oraz w gimnazjum wystawiamy również oceny cyfrowe.

   VI.  Jak realizujemy przedmioty artystyczne:

W szkole waldorfskiej dzieci malują, muzykują, rzeźbią. Nie chodzi tu jednak o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami! Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.

Przedmioty artystyczne traktujemy równoważne do przedmiotów ogólnokształcących, w związku z tym stanowią stały element w tygodniowym planie lekcji. Należą do nich:

  Muzyka, gra na instrumentach i chór.

   W szkołach waldorfskich muzykę słychać każdego dnia. Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie odgrywa w pedagogice waldorfskiej szczególną rolę: pozwala zrozumieć różne emocje, rozwija kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze a także uczy współpracy w grupie. Od pierwszej klasy dzieci uczą się grać na różnych, prostych instrumentach. Od drugiej mogą rozpocząć naukę gry na wybranym instrumencie dętym, a potem dołączyć do szkolnej orkiestry.

   Wspólne muzykowanie, śpiewanie i granie, w pedagogice waldorfskiej odgrywa rolę szczególną: wpływa na kształtowanie postaw emocjonalnych dzieci, rozwija ich kreatywność, wrażliwość, zdolności twórcze, a także uczy ważnej umiejętności współpracy w grupie.
   Metoda nauki gry na instrumencie stosowana w szkole (nie będącej szkołą muzyczną!) jest unikalna i innowacyjna: dzieci w pierwszym etapie nauki poznają dźwięki dzięki specjalnemu systemowi gestów stosowanemu przez nauczyciela, co pozwala im na swobodniejsze poruszanie się w świecie muzyki i wyzwala samodzielność w kształtowaniu melodii; dopiero w kolejnym etapie dzieci poznają zapis nutowy.
   Od I klasy dzieci uczą się grać na fletach pentatonicznych, dzwonkach pentatonicznych, lirze dziecięcej oraz instrumentach perkusyjnych – instrumentarium C. Orff’a.
   Od II klasy dzieci grają na fletach sopranowych, dzwonkach chromatycznych, dzwonach ręcznych i instrumentach perkusyjnych.
   Również od II klasy dzieci mogą rozpocząć naukę gry na dowolnym instrumencie dętym, a od III klasy oprócz zajęć indywidualnych dzieci grają w szkolnej orkiestrze dętej.

1. Eurytmia, czyli sztuka ruchu. W odróżnieniu od ruchów gimnastycznych, pantomimicznych lub tanecznych, które mogą być całkowicie swobodnie aranżowane, w eurytmii dla każdej litery i każdego dźwięku istnieje określony ruch.  
2. Malowanie, rysunek i prace ręczne. W szkole waldorfskiej dzieci rysują, malują, dziergają, rzeźbią, szyją, budują itd. Nie chodzi tu jedynie o efekty, ale o proces. Nie wszyscy przecież jesteśmy wybitnymi artystami. Obcowanie ze sztuką i doświadczanie jej pomaga wszechstronnie się rozwijać. To jest najważniejsze dla waldorfskich nauczycieli – sprawić, by dzieci rozwijały równocześnie swój rozum, kreatywność i osobowość.
3. Poza tym organizujemy występy, koncerty, pokazy eurytmiczne i teatralne, wystawy prac – w szkole i poza nią pokazując to, co na codzień robimy.

VII.  Jak dbamy o aktywność fizyczną:

1. Prowadzimy zajęcia ogólnorozwojowe, naukę różnorodnych gier i zabaw ruchowych w sali do ćwiczeń.
2. Popularyzujemy podejmowanie samodzielnej aktywności fizycznej i samodoskonalenia.
3. Rozwijamy wszystkie cechy motoryki poprzez ćwiczenia gimnastyczne i elementy samoobrony.
4. Dbamy o kondycję i nie boimy się podejmować wysiłku fizycznego.
5. Dodatkowo oferujemy na całoroczną naukę pływania na różnych poziomach (dodatkowa opłata).
6. Organizujemy rajdy piesze i rowerowe, wyjazdy rodzinne na narty biegowe.

   VIII.  Jak uczymy języków obcych:

1. Prowadzimy naukę dwóch języków obcych od pierwszej klasy, w tym języka angielskiego.
2. Do trzeciej klasy języków uczymy głównie poprzez zabawę.

  IX.  Jak uczymy informatyki:

Pilnujemy by dzieci zanim poznają świat wirtualny poznały ten rzeczywisty, który mogą zobaczyć, poczuć, dotknąć. Ważne jest też, by rozwinęły swoje społeczne i twórcze umiejętności. Od rzeczywistości wirtualnej nie da się uciec – chcemy by nasi uczniowie byli do niej przygotowani, by wiedzieli, że to tylko element codzienności.

1. Stronimy od wszelkich mediów szczególnie w klasach młodszych.
2. Odraczamy nauczanie informatyki – wprowadzamy ją w klasie piątej, w pełni realizując podstawę programową.

   X.  Ocenianie opisowe jako istotny element edukacji przez cały okres nauki.

1. Nauczyciel klasowy jest z dziećmi każdego dnia. Obserwuje ich postępy w nauce, pomaga przejść przez trudności, wie, na jakim etapie rozwoju znajdują się poszczególni uczniowie. Właśnie dlatego nauczyciele są w stanie dostosować wymagania do możliwości dziecka, pomóc mu się rozwijać w odpowiednim dla niego tempie. Efektem obserwacji są oceny opisowe z każdego przedmiotu.
2. W trakcie nauczania nie stosuje się ocen cyfrowych i nie ma drugoroczności. Celem nauki nie jest przecież selekcja i rywalizacja – chyba, że jest to rywalizacja z samym sobą, dążenie do samodoskonalenia i pokonywania własnych słabości.
3. Wierzymy, że takie podejście daje dzieciom poczucie własnej wartości, bezpieczeństwo i przekonanie o przynależności do społeczności.